Terapia jąkania

Jąkanie jako zaburzenie pojawiające się w głowie, a nie w ustach nie jest jedynie dysfunkcją związaną z nieprawidłowym funkcjonowaniem aparatu mowy, ze zwiększonym napięciem mięśni układu oddechowego, fonacyjnego oraz artykulacyjnego. Patogeneza jąkania nie jest jednoznaczna.

Jednak liczne badania naukowe wskazują na fakt, iż jest to zaburzenie o bardzo złożonym podłożu psychicznym, neurologicznym występującym w sytuacji komunikacji interpersonalnej - nawet tylko potencjalnej.

Autorska terapia jąkania oparta na psycholingwistycznej stymulacji oraz świadomej kontroli całego aparatu artykulacyjnego (oddech, impostacja...) w połączeniu z kontrolą stresu oraz psychoterapią prowadzi do całkowitego wyleczenia - do mowy płynnej.

Ponieważ jednak jest to zaburzenie, które wymaga zmiany istniejących w mózgu schematów mowy, artykulacji poszczególnych głosek, a także reakcji na określone sytuacje komunikacyjne wymagana jest systematyczna praca.

Wytworzenie nowego typu kodowania na poziomie neuronalnym wymaga systematycznego utrwalania. Proponowana terapia opiera się na kilkugodzinnej diagnozie psychologiczno-neurologiczno-logopedycznej, a następnie terapii nastawionej z jednej strony na usprawnienie aparatu mowy oraz układu oddechowego, a z drugiej - na wyeliminowaniu przyczyny jąkania (stąd tak ważne jest ustalenie momentu, w którym rozpoczęło się jąkanie) - psychoterapia oraz na treningu antystresowym związanym z ekspozycją społeczną (również praktyczne wygłaszanie mów, czy też nagrywanie programów emitowanych w lokalnych mediach).

Długość terapii jest zróżnicowana i uzależniona od wyniku diagnozy. Średni okres terapii to 60-80 godzin realizowane w jednostkach terapeutycznych 4 godzinnych (4h lub 8h/ tydzień). Po 6 miesiącach terapii pacjent przez następne 6 miesięcy wykonuje codziennie ćwiczenia, których nauczył się i utrwalił w trakcie terapii. To właśnie utrwalenie - wstępna automatyzacja realizacji określonych schematów artykulacyjno-komunikacyjnych jest niezbędna dla dalszego samodzielnego, poprawnego - skutecznego stosowania ćwiczeń. Jest to główna przyczyna rozłożenia terapii w czasie. Jednak prawidłowe wytworzenie i automatyzacja nowych schematów artykulacyjno-komunikacyjnych prowadzi do opanowania mowy płynnej, z jednoczesnym zachowaniem dźwięczności i odpowiedniego tempa mowy.

Po upływie roku wskazana jest kontrola poprawności wykonywania ćwiczeń raz na 1-2 miesiące przez okres 3 lat - jest to czas, w którym następuje pełna automatyzacja nowych schematów.